Erik

Ontmoeten & delen #8: geluk

Lieve lezer,

Wow, dat is een lange tijd geleden. Even spieken hoor… ah, 2 juli. Alweer drie maanden geleden. Waar begin ik?

Weet je? Ik begin gewoon. Dan zie ik wel waar we uitkomen. Loslaten… 🙂

Geluk

Ben ik gelukkig? Wat een nare vraag vind ik dat! Deze vraag werd ons gesteld als publiek bij theatervoorstelling ‘Morgen met Lucas‘. Hoe gelukkig ben je op een schaal van 1 tot 10? Uhm, ik ben zoekende en vind dat soms best moeilijk. Een 7? Zou ik niet hoger moeten geven? Ik ben immers gezond en ik woon in Nederland. Dat ik überhaupt de ruimte heb om over mijn geluk na te denken geeft al aan hoe goed ik het heb. Maar waarom voel ik me dan niet straalgelukkig? Ben ik zo ondankbaar?!

Mijn korte antwoord: in bovenstaande paragraaf schrijf ik tien keer ‘ik’ en slechts één keer ‘ons’. En dat terwijl de treffende boodschap van de theatercollege was: gelukkig zijn we samen. Tja, waar gaat het mis? 😉

Ik kwam iets vergelijkbaars tegen in het boek De onzichtbare Maat van Andreas Kinneging. Volgens hem is de kern van de Romantiek (als tegenhanger van de Verlichting) de nadruk op de “oneindige Ik”. Wie is mijn diepste Ik? Herkenbaar.

Prima hoor, reflecteren wat bij je past en onderzoeken wie je bent. Maar van oneindig zoeken in mezelf — naar mezelf — ervaar ik weinig geluk. Er ontbreekt iets: de ander. Of beter, wij samen.

Misschien hebben we gewoonweg geen grip op ons eigen geluk. Als we ernaar streven voor onszelf dan verdwijnt het. Compassie lijkt het sleutelwoord, begaan zijn met anderen. Dit is geen nieuwe wijsheid, maar al eeuwenoud. Het is een belangrijke boodschap van Jezus (“U moet uw naaste liefhebben als uzelf.”) en de Daila Lama (vanuit het boeddhisme).

Loslaten, ruimte, kiezen

Ik heb veel losgelaten dit jaar. Meer dan ik dacht zelfs, want ik had niet door waar ik allemaal aan vasthield.

In de ruimte die ontstond heb ik grenzen verkend. Ik heb me laten meevoeren naar de randen en gedobberd in de leegte. Ongemakkelijk en onzeker. Verwonderend en dankbaar.

Ik voel dat het nu weer tijd is de ruimte te vullen. Weer de moed vinden om keuzes te maken. Durven te verbinden.

Op zoek naar een thuis

Ik ben op zoek naar een plek om langere tijd te verblijven. Een woonruimte dat ik voor een paar weken of maanden thuis mag noemen: een kamer, een gastenverblijf, een huisje, een leefgemeenschap of wat dan ook. Bij voorkeur in de omgeving van Hasselt/Zwolle. Daar mag wat tegenover staan hoor! In wat voor vorm dan ook.

Weet jij iets voor mij? Heb je ideeën of tips? Ik hoor het graag! 🙂

Vanuit deze plek wil ik werken aan mijn droom voor lange termijn: een thuis verbonden met natuur en mensen. Gemeenschappelijkheid.

Werk

Mijn werk als webdesigner zet ik op een lager (gasloos) pitje. Ik blijf graag mijn bijdrage leveren aan digitale gemeenschappelijkheid, maar niet meer fulltime en minder diep in de code.

Het lijkt me geweldig om te gaan werken met kinderen. Bijvoorbeeld als basisschoolmeester. Ik heb me aangemeld voor het oriëntatieprogramma ‘Zin in lesgeven’ van hatseklas.nl. Ik ben benieuwd!

Schrijven bezield mij ook. Onder woorden brengen wat ik denk of delen wat het delen waard is. Hoe ik dat vorm ga geven weet ik nog niet 🙂

Ook hierbij: leuke ideeën of kansen? Laat het me weten!

Keiland

Begin augustus: op Keiland heb ik gedeeld in de vreugde en bezinning van een groep mooie mensen. Kamperen, kunst en kerk werden samengebracht tijdens een week Terschelling. Helaas voor mij kwam er ook nog een vierde K-klank bij: Corona. Gelukkig ben ik er goed van hersteld en heeft het de mooie herinneringen niet besmet.

Eb en vloed en eb en vloed en ….
altijd stroomt het door
leegte en overvloed
tekort en teveel
alleen en samen
geluk en verdriet
soms in balans
en dan stroomt het weer verder

Uitgebreid bericht »

WordCamp

Vorige maand mocht ik een presentatie houden tijdens WordCamp Nederland. Dit is een landelijke conferentie met WordPress als gemene deler. Het was een belangrijk moment voor mij.

Ik heb lange tijd een angst gehad voor presenteren. Ik word nerveus, extreem zelfbewust, kom moeilijk uit m’n woorden en ga zweten en trillen. Een klein beetje ongemakkelijk, zegmaar… De afgelopen jaren gaat het beter doordat ik bij de maandelijkse WordPress-meetups in Zwolle vaak het woord neem. Maar nu mocht ik op een onbekend terrein voor een onbekende groep mensen mijn zegje doen.

Ik heb het gedaan. En het smaakt naar meer.

Mijn presentatie was zeker niet perfect, maar ik ben er trots op dat ik het gedaan heb en ik ben tevreden met hoe het gegaan is. Vooraf was ik nerveus (en ik was bijna te laat), maar tijdens de presentatie bleef ik rustig. Daar kreeg ik zowaar zelfs een compliment over.

Tijdens de conferentie wilde ik ook aanvoelen hoe ik me nu verhoudt tot WordPress en webdesign. Meerdere presentaties gingen over duurzaamheid (waarvoor dank richting de organisatie). Dat gaf me energie en inspiratie. Zodra coderen het onderwerp van gesprek werd voelde ik me moe. Een duidelijk signaal dat ik daar niet (meer) blij van word.

In Hasselt bij Dirk en Mira

In september verbleef ik in Hasselt bij mijn ouders. Correctie: zonder mijn ouders, want die waren op vakantie. Maar wel met Dirk. En met de brave viervoeter Mira.

Het waren goede weken. Dirk en ik hebben in het verleden vaak onze koppen tegen elkaar laten botsen. Figuurlijk dan, maar niet minder krachtig. Nu namen we de ruimte elkaars zienswijze te leren begrijpen. Met mooie, filosofische gesprekken en discussies aan de keukentafel. Conservatief is geen vies woord meer voor mij. En ik leer bewust te worden van mijn onuitgesproken aannames.

Andere mooie momenten

  • De bruiloft van Marc & Hans met mooie kerkdienst. Het verhaal van de barmhartige Samaritaan stond centraal. Over compassie gesproken… Dankbaar dat ik erbij mocht zijn.
  • Vele mooie gesprekken met mooie mensen. Wouter, Dirk, Suzanne om er maar een paar te noemen 🙂
  • Vorige week: twee prachtige fietstochten door het Dwingelderveld in het avonddonker en ochtendlicht.

Deeldingetjes

image-20221024220020225

Boekenreis

  • Midnight Library – Matt Haig
  • De teerling is geworpen – Jean Paul Sartre
  • Gras onder mijn voeten – Bruno-Paul de Roeck
  • Epicurus, Brief over het geluk. Met interessante inzichten over verlangens, geluk en de dood.
  • Momo en de tijdspaarders – Michael Ende. Een prachtig kinderboek met volwassen wijsheden. Het plaatst het plezier van ontmoeting en spel tegenover haast en nut. De ironie van tijdbesparing. Van de schrijver van het Oneindige Verhaal.

Nu aan het lezen:

  • De wereld van Sophie (tijdelijk gestopt met dit prachtige verhaal omdat ik het boek niet meer voorhanden heb)
  • De onzichtbare maat: archeologie van goed en kwaad

Op de agenda

Een quote

“Wanneer genoeg te weinig is, is niets genoeg.”

— Epicurus

Tot slot

Ik heb nog genoeg te delen, maar voor nu was dit het weer… Voel je vrij te reageren, dat kan ik waarderen 🙂

Bedankt voor je aandacht en tot de volgende!

~ Erik

< Terug naar nieuwsbrieven