Herinner je het je nog? Mijn vorige nieuwsbrief eindigde ik met een cliffhanger: verrassend onderdak. Laat ik daar eerst even op ingaan.

Op zoek naar onderdak

Ik vertrok met goede energie bij Piet & Juliëtte. Maar ik had nog geen onderdak voor die nacht. Ik had het bewust zover laten komen, in de hoop dat zich iets zou aandienen. En zo niet, dan moest ik over de drempel van het vragen.

De voorgaande dag had ik al een belletje naar een kennis gewaagd. Het was een goed gesprek. Maar nee was het antwoord. Ai, dat was balen! Maar uiteindelijk voelde ik juist dankbaarheid, want ik weet dat het niet altijd makkelijk is om nee te zeggen, en het is goed voor mij om te beseffen dat niet alles gaat zoals ik wil. 🙂

Woensdagochtend raapte ik mijn moed weer bijeen om opnieuw te vragen naar onderdak, ditmaal bij mijn wekelijkse yogales. Na afloop was het zover, ik stelde de vraag. De spanning was merkbaar, niet alleen bij mij…

Er kwam antwoord: “Ja hoor, dat kan wel bij mij”. En wat het extra bijzonder maakt: het kwam van iemand die mij nog niet kende, namelijk de invallende docente.

Voor een uitgebreide versie, lees mijn blogbericht: Durven te vragen

Waar brengt de pen me?

Zes weken geleden verstuurde ik mijn vorige nieuwsbrief. Dat is langer dan me lief is. Ik vind het lastig om aan de brief te beginnen. Het ene moment voel ik me enigszins verloren en heb ik het idee dat ik weinig kan toevoegen. Het andere moment voel ik me dusdanig goed dat ik te veel wil delen.

Een beetje manisch-depressief misschien? Daarover kwam ik een boekje tegen in de boekenkast van Piet & Juliëtte. Het boekje had de mooie titel: ik houd van mezelf… en dat is wederzijds (Pieter Overduin). In een manie kun je alles aan. In een depressie zoek je naar de zin van je leven. Zo heb ik het onthouden vanuit het boekje. Het komt neer op een overschatting van eigenwaarde en een onderschatting ervan.

Ik denk dat ik ook tamelijk ver ga in beide kanten, weliswaar niet zo ver als de auteur beschrijft. En gelukkig vind ik vaak snel de balans weer terug. Dat is niet in de laatste plaats vanwege de fijne mensen om me heen. Zij houden me nuchter als ik naast mijn schoenen loop en geven me lucht als ik het leven te zwaar maak. Dank je wel daarvoor! 🙂

Ondertussen is mijn gevoel van eigenwaarde meer verankerd dan vroeger. Een gevolg van mijn spirituele reis, denk ik. Een reis die vorig jaar een vlucht nam toen ik inzag dat elk leven het waard is. Je hoeft je waarde niet te verdienen of te bewijzen. Het is een gift, een uitnodiging. Je hoeft het alleen maar te accepteren. Toen ik dat inzag viel er een gewicht van mijn schouders en kreeg ik nieuwe lucht.

Een ander inzicht dat ik kreeg is dat iedereen zijn of haar eigen waarheid heeft en leeft. En dat is oké. Hou er dus gerust andere gedachtes op na, zolang we elkaar maar in onze waarde laten 🙂

Spirituele verdieping

In de kast van Piet & Juliëtte (ja, het is een goed gevulde boekenkast) zag ik ook een boek staan van Eckhart Tolle. Via Wouter en Eveline was ik zijn naam al eens eerder tegengekomen, als auteur van De Kracht van het Nu. Nu was het niet die, maar Een Nieuwe Aarde. Ik ben nog maar net begonnen, maar ik voel me nu al verrijkt, onder andere met nieuwe inzichten over mijn ego. Blij dat ik het mag lenen.

Daarnaast was ik de afgelopen periode ook bezig met de vastentijd richting Pasen. Middels een werkboek reflecteerde ik dagelijks op mijn vasten, kreeg ik inspirerende gebeden en gedichten voorgeschoteld en las ik passages uit de bijbel.

Ik zocht Hem op het christelijk kruis,
maar daar was Hij niet.
Ik ging naar hindoetempels en -schrijnen,
maar niets.
Ik bezocht de Ka’ba in Mekka,
ik vond Hem niet.
Ik ondervroeg grote geleerden,
maar Hij ging hun begrip te boven.
Toen ik tenslotte in mijn eigen hart keek –
daar, en nergens anders, was Zijn thuis.

Jalal Al-Din Rumi

Verder maakte ik bij Janneke kennis met boeken van Gibran Khalil en Henri Nouwen.

Tot slot heb ik me als sympathisant aangemeld bij het Apostolisch Genootschap (ApGen). Ik voel me aangetrokken tot het liefdevolle, open en verbindende karakter van deze religieus-humanistische gemeenschap: “Ons ideaal is om liefdevol om te gaan met elkaar en de wereld.”

Van oudsher is het Apostolisch Genootschap traditioneel en hierarchisch, maar ze is bezig met een flinke draai naar vrijzinnig en verbindend. Dit tekent de levendigheid van de gemeenschap en dat waardeer ik. Voor meer informatie zie hun “Over Ons“-pagina.

In een vogelvlucht

De afgelopen weken vlogen voorbij. En ik vloog ook voorbij, zo voelde het soms. Dat zit me soms dwars. Dat ik niet meer van mezelf heb kunnen laten zien tijdens bepaalde ontmoetingen. Maar ik probeer dat knagende, onzekere gevoel los te laten en te vertrouwen.

Tegelijkertijd besef ik steeds beter dat ik niet altijd hoef te geven. Of kan geven. Ik mag ook leren ontvangen. Alleen als je kunt geven én ontvangen kunnen relaties gelijkwaardig zijn. Deze wijsheid kwam zomaar ter sprake tijdens een gezellig verjaardagsfeestje in Beilen.

Omdat deze nieuwsbrief alweer te lang geparkeerd staat, en omdat ik niet alle gastvrije verblijven even uitvoerig kan beschrijven, hierbij in vogelvlucht het mooie en diverse onderdak dat ik heb mogen ontvangen:

• bij vrienden met babies (knuffel aan Floris en Otis!)
• bij de “ex” van een goede vriend (ik zeg “ex”, maar daarmee doe ik haar tekort, want ze is meer dan genoeg persoon op zichzelf 🙂 ).
• bij kat Jip, hond Jet en de kleine knaagjes Ren en Bes.
• bij een onbekende
• bij vrienden in een tiny house

Bedankt, lieve mensen!

Blogberichten

Ik heb twee fotoberichten online gezet: fotogalerij #4 en fotogalerij #5. Veel voorjaar in beeld 🙂

Verder heb ik geschreven over mijn deelname aan de klimaatstaking in Zwolle en over het opruimen van plastic tijdens een ochtendwandeling.

Plus nog enkele andere berichten. Zie daarvoor mijn blog.

Interessante links

• Mijn goede vrienden organiseren morgen een rouwtocht voor de Drentse natuur. Deze actie heeft de aandacht getrokken van BNN Vara Vroege Vogels (artikel).
  
• Eastern vs Western Views of Happiness. Een engelstalig artikel dat de Westerse en Oosterse zienswijzes van geluk naast elkaar legt: het vergaren van materiële rijkdom ten opzicht van geestelijke vrede. “However hard we strive, it is logical that we can only be as happy as our minds are at peace”.
  
• Een scherpe column in de Volkskrant over de oneerlijke verdeling van geld en lasten. Armen worden het hardst geraakt, maar de rijksten profiteren het meest. “Een bestaansmaximum maakt een einde aan de huidige perverse situatie, waarin vermogenden met de ene hand vervuilen en de andere hand ophouden voor geld om daarmee te stoppen.”
  
• Hoe te beginnen met veganistisch eten. Een uitgebreid artikel met goed onderbouwde beweegredenen tot praktische gezondheidsafwegingen.
  
• Ingrijpende fotoreportage over een fotograaf die is omgekomen bij de oorlog in Oekraïne.

Nu en vooruit

Op het moment van schrijven verblijf in in Hasselt. Ik pas op het mooie huis van kennissen en hun lieve ruwharige tekkel Jet. Hier verblijf ik tot volgende week. Dan ga ik waarschijnlijk naar Zwolle, want Gert (mijn jongere broer) gaat met z’n vriendin op vakantie en heeft me aangeboden in hun appartement te verblijven tot 6 mei. Zie ook de planning op mijn “losvast leven”-pagina.

Ik weet nog niet wat ik daarna ga doen. Ik wil graag mijn spirituele reis verdiepen. Tegelijkertijd heb ik nog een aantal webdesign-klussen waar ik aandacht aan moet besteden. De komende periode hoop ik daarnaast meer inzicht te krijgen in mijn financiën. Hoeveel heb ik nodig en wat kan ik delen. En ik wil ruimte houden voor mooie ontmoetingen!

Dat was het weer voor nu. Heb jij goede tips voor mij? Qua onderdak of ontmoetingen? Of opmerkingen? Ik hoor het graag!

Bedankt voor het lezen en tot de volgende. 🙂

~ Erik