Dit is alweer de derde of vierde intro die ik schrijf voor deze nieuwsbrief. Telkens heb ik een mooie intro klaarstaan, maar dan gaan er weer een paar dagen overheen en is de intro niet meer passend. Weet je wat? Ik doe gewoon twee intro’s 🙂
Tweede intro (dinsdag 8 februari)
Ik schrijf deze woorden aan de keukentafel in het huis van vrienden in Dalfsen. Zij zijn zondag op vakantie gegaan. Samen met hun twee katten pas ik op het huis voor een week. Deze tijd voor mezelf ben ik ook wel even aan toe. Met rust om tot mezelf te komen, terug te blikken en vooruit te kijken.
Twee weken geleden stuurde ik mijn vorige nieuwsbrief. Toen was het proces van “onthuizen” nog in volle gang. Maar nu is het zover: ik heb geen eigen woning meer, mijn losvaste leven is van start.
Opruimen, ontspullen en schoonmaken
Maandag 31 januari was de opleverdatum van mijn appartement. En het is gelukt, hetzij met een dag vertraging. Heb ik dat even onderschat zeg, het opruimen, ontspullen en schoonmaken! Maar met de hulp van Drikus, Elsbeth en Gert heb ik het gered. En de huismeester vond het gelukkig geen probleem.
Ik wil iedereen bedanken voor het overnemen van planten, spellen, boeken, meubilair en andere dingen. Ook de buren, want ik heb veel spullen in de hal neergezet. Geïnteresseerden mochten de spullen meenemen en wat er overbleef wilde ik wegbrengen naar de kringloop en de ROVA (afvalstort).
Een groot gedeelte van mijn spullen heeft een nieuwe eigenaar gevonden. Dat bespaarde mij de moeite van transport. En dat alles hoeft nu niet naar de stort. Daarmee ontzien we het milieu een beetje.
Uiteindelijk hebben we een halfvolle kar met spullen naar de ROVA gebracht. We reden ook langs de kringloop, maar zij zijn momenteel kritisch met wat ze aannemen. Hun opslag zit namelijk behoorlijk opslag vol op dit moment. Tel erbij ook nog twee zakken PMD, één zak restafval en een doos oud-papier en dat was het. Daar ben ik best tevreden mee.
Maar, het ontspullen is nog niet ten einde. In de haast heb ik nog niet alles kunnen uitzoeken. Veel spullen staan bij mijn ouders in de schuur.
De les die ik aan den lijve heb ondervonden: spullen kopen is simpel, maar ze op een goede manier van de hand doen kost meer moeite.
Reduce, reuse, recycle. De meest duurzame aankoop is de aankoop die je niet doet 🙂
Het startsein
In de middag van dinsdag 1 februari leverde ik de sleutels in bij de huismeester. Daar voelde ik het gewicht wel van. Ik laat een periode van acht jaar menistenflat achter me. Het was een vormende periode, waarin ik mooie mensen heb leren kennen en ook mezelf wat beter. Beide processen zijn nog in volle gang overigens en hopelijk tot de laatste adem 🙂
Dinsdagnacht verbleef ik bij mijn goede vriendin Elsbeth. Dat is ironisch genoeg in dezelfde flat, twee verdiepingen onder mijn oude plekje. 🙂
Toen ik woensdagmiddag naar Hasselt fietste voelde dat als het echte startsein. Na dagen van storm, kou en regen was het nu zonnig. Met de wind in de rug en de fiets bepakt en bezakt werd ik over de dijk in de goede richting geblazen. De natuur lachte me toe; een groepje reeën keek op vanuit de uiterwaarde (zie foto’s), een reiger onderbrak zijn concentratie en een buizerd lanceerde zichzelf vanaf een boomtop. Het voelde goed. Ik was waar ik wilde zijn.
Hasselt en Dalfsen
Van woensdag tot zaterdag ben ik in Hasselt verbleven, bij mijn ouders. Dat gaf me tijd om een slag te slaan met mijn spullen die zij nog in de schuur hebben staan.
Zaterdagmiddag ben ik naar Dalfsen gefietst. Wederom had ik geluk met het weer. Maar nu niet met de wind, die had ik bij vlagen volop tegen. En een volgeladen fiets vangt meer wind dan ik gewend was. Vermoeid en uitgeput kwam ik aan bij Martijn & Karyn.
Gelukkig werd ik hartelijk en gastvrij ontvangen. Eerst rustig bijkomen en bijpraten onder het genot van een bakje thee. En vervolgens een rondleiding door het huis en een uitleg over de verzorging van de katten.
Zondagochtend vertrokken zij en deelde ik het huis alleen met de katten.
En nu?
Ik merk dat de afgelopen weken er in hebben gehakt. Het is ook niet niks, het onthuizen en alle veranderingen. Daarbij loop ik mezelf soms voorbij. Dan wil ik meer dan goed voor me is en wring ik mezelf uit. En waarom vraag ik me hardop af? Ik probeer te voldoen aan de verwachtingen die ik mezelf opleg en die anderen van mij hebben. Maar dat hoeft niet, want ik ben genoeg. Ik hoef niet constant bezig of nuttig te zijn. Juist in rust en ruimte schuilt een grote waarde.
Onderdak en planning
Tot en met zondag 13 februari verblijf ik in Dalfsen. Volgende week ben ik de eerste dagen waarschijnlijk in Hasselt. Daarna heb ik mijn zinnen gezet op Zwolle, want daar heb ik enkele afspraken staan. Maar het is allemaal niet in steen geschreven en ik sta open voor suggesties. Heb je tips? Ik hoor het graag!
Ik heb trouwens een onderdakkalender toegevoegd aan mijn website. In dit beknopte overzicht laat ik zien waar ik verwacht te zijn op bepaalde data. Handig voor mezelf en misschien ook voor jou.
Foto’s
Door het onderweg zijn en de verandering van omgeving heb ik weer zin om te fotograferen. Met mijn trouwe, compacte systeemcamera in de jaszak geef ik mijn ogen de kost. Van indrukwekkende wolkenpartijen tot de natuur van dichtbij. Ik probeer de balans te vinden tussen genieten en vastleggen. En niet om te pronken, maar om te delen wat mij verwonderd.
Likes
- Podcast: Lex Bohlmeijer in gesprek met Bas Mesters over het verzet in de samenleving dat (gelukkig) ontstaat tegen het marktdenken.
- Film: Don’t Look Up. Fictiefilm op Netflix over de ontdekking van een komeet die de aarde zal verwoesten. En hoe de maatschappij en ieder mens daarmee worstelt. Van politiek leiders tot de media, van de bedrijfswereld tot burgers. Hoe geloofwaardig is de wetenschap? Welke belangen staan er op het spel? Het lijkt wel te gaan over klimaatverandering 😉
- Boek: “Als man je eigen weg vinden” van Anselm Grün. Cadeau van mijn goede vriend Wouter. In dit boek plaatst Anselm de verhalen van bijbelse figuren in het perspectief van man en mens zijn. Bijvoorbeeld Mozes, Simson, Salomo en ook Jezus. Het geeft me interessante inzichten over het pad dat ik bewandel, en over mijn angsten en verlangens.
Tot slot
Ik heb nog veel te vertellen, maar ik laat het hier even bij. Dat is denk ik voor iedereen het beste 😉