Erik

Nieuwsbrief #2: ontspullen en verdelen

Nog een kleine week te gaan en dan moet ik het loslaten: mijn eigen plekje aan de menistenstraat in Zwolle. Het is een gekke gedachte, maar ik kijk er naar uit. Toch moet ik nog flink ontspullen voor het zo ver is. En kijken of ik de belangrijkste spullen in mijn grote rugzak kan krijgen.

Nog even over de nieuwsbrief

In mijn vorige nieuwsbrief was ik een beetje onduidelijk over het inschrijven en uitschrijven. Als je deze nieuwsbrief van mij ontvangt dan sta je op mijn lijstje. Als je daarvan afwil kun je het me op allerlei manieren laten weten. Ik ben de moeilijkste niet (afhankelijk van hoe je het bekijkt natuurlijk).

Zie ook de nieuwsbriefpagina op mijn website.

Ontspullen

Naar de maatstaven van onze samenleving heb ik niet veel spullen. Maar ik kom erachter dat ik meer bezit dan ik dacht. Meer dan genoeg, ofwel te veel.

Ik probeer mijn spullen een tweede (of derde, vierde) leven te geven. Weggooien is veelal onnodig en slecht voor het milieu. Ik heb nu ook mijn planten toegevoegd aan de weggeefhoek op mijn website. Interesse? Laat het me weten of kom eens kijken nu het nog kan.

Een nieuwe huurder

Ik ben blij dat ik de nieuwe huurster heb mogen ontmoeten: Pomme, een sympathieke meid halverwege de twintig. Ze heeft gestudeerd aan de Artez kunstacademie (hier vlakbij) en is nu onder andere theaterdocente en onderneemster.

Pomme komt van kamers en dat komt goed uit. Ze wil namelijk veel spullen van mij overnemen. Spullen waar ik niks meer aan heb, maar zij des te meer: de laminaatvloer, de koelkast, wasmachine, het ingerichte balkon (inclusief planten en nestkastje, yes!) en meer. Twee keer kwam ze langs. De eerste keer om het appartement te bezichtigen en de andere keer om de overname van spullen te bespreken.

Een fragment van onze laatste ontmoeting, waar ook haar goede vriend Frank bij was:

De prijs kwam ter sprake. Pomme somde het lijstje van spullen op en vroeg of ze er nog even over mocht nadenken. Ik was spijkerhard: “nee, ik zou het graag nu van je willen weten”. Ook ik vond het spannend, maar ik had al een bedrag in mijn hoofd. Toen keek ze naar Frank: “Wat denk jij?”. Hij ging de belangrijkste spullen na en zei “Duizend?”. Oef, wat een smak geld. Dat vond Pomme ook. “600 dan?” zei Frank. Pomme vroeg of ze al in de buurt zaten bij wat ik in gedachte had, maar ik hield me wijselijk stil. Dapper ging Pomme verder: “Okay, Erik, ik noem een bedrag en dan kunnen we van daar gaan onderhandelen. Wat zeg je van €400?”.

“Niet akkoord”, zei ik. Een korte stilte om de spanning te voelen… “Want je mag het allemaal van me hebben.”

In mijn levensovertuiging van gezamenlijk leven en delen heb ik besloten om alles weg te geven. Ik vond het desondanks geen gemakkelijke keuze, want de verleiding van geld en bezitting is groot. Het zijn waardevolle spullen en het is een smak geld. Maar ik heb het niet nodig en ik wil ervaren hoe het is om radicaal* te delen. Ik geloof dat een mens verandert door de keuzes die hij of zij maakt. Niet blijven steken bij mooie gedachten en woorden, maar ze omzetten naar handelen.**

* Radicaal komt van het Latijnse radix, ofwel wortel. Het heeft voor mij daarom een positieve betekenis: geworteld, grondig.
** Het uitspreken van mijn waarden vind ik soms wat hooghartig overkomen. Maar net als iedereen ben ik ook soms de weg kwijt, moe en onzeker. Dat weet ik zelf als geen ander.

Ik ben blij dat Pomme de nieuwe huurster is, want door haar was deze keuze makkelijker te maken. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Het voelde raar. Ze vroeg of ze niet alsnog kon betalen of iets terugdoen. Ik zei dat ze dat zelf mocht weten. Ik heb het haar gegeven en verlang er niets voor terug. Ik vertrouw erop dat dit iets goed brengt en dat ik het goede mag ontvangen. Dat hoeft niet per se van haar. Dat kan van iedereen zijn. Frank viel haar bij: “wat je kunt zeggen is: ‘dank je wel‘”. Dat zei ze en dat was goed.

Hoe met werk?

Samen met mijn goede vriend en webdesigner Wouter van der Zee vorm ik Het Weblokaal. We hebben het twee jaar geleden opgericht om websites te maken voor een betere wereld, vanuit Zwolle. Dat gevoel is er nog steeds, maar gezien de koerswijziging in mijn leven (Wouter kan er ook wat van) gaat er wel het één en ander veranderen.

Wouter en ik noemen onze werkrelatie voor de komende tijd een “open relatie”. Ieder van ons is bezig met zijn eigen pad, waarbij we elkaar versterken waar nodig. We houden ons kantoor en Het Weblokaal aan en we zien wel hoe het loopt. Met vertrouwen. En met verantwoordelijkheid voor ons huidige klantenbestand.

Onderdak en planning

Over een weekje, op maandag de 31e, doe ik voor de laatste keer de deur achter mijn appartement dicht. Hoewel, de laatste keer? Pomme heeft aangeboden dat ik welkom ben te komen logeren in mijn oude woning. 🙂

Ondertussen, de planning:

  • Van 31 januari tot 5 februari heb ik nog geen concrete overnachtingsplannen.
  • Van 5 februari tot 13 februari pas ik op het huis (en de katten) van vrienden in Dalfsen.
  • Na 13 februari: onbekend
  • Update: ik werd net gebeld door een oud-buurman uit Hasselt of ik in april op hun hond en huis kan passen.

Als je tips hebt voor ontmoeting & onderdak dan hoor ik dat graag. Het lijkt me bijvoorbeeld mooi om bij mensen in te trekken die misschien behoefte hebben aan wat gezelschap of ondersteuning. Op die manier kunnen we elkaar helpen.

Likes

< Terug naar nieuwsbrieven