Woorden geven de regel zin. De laatste tijd vallen mij woorden op waarvan ik denk: hé, wat een bijzonder woord eigenlijk.

Heelal

Heel en al, samen in één woord. Dat is nog eens allesomvattend 🙂 Vreemd genoeg lijkt het woord heel verwantschap te hebben met de woorden heil en hel.

Speciaal & normaal

Speciaal betekent zoiets als “afzonderlijk, bijzonder”. Het is afgeleid van het woord species; “een bepaald soort”. Species is op haar beurt afgeleid van het Latijnse werkwoord specere –> bekijken, aanschouwen. De woorden speciaal, specifiek en spectaculair vinden hun origine in het zintuig kijken.

Het tegenovergestelde van speciaal is normaal, ofwel “conform de regels”. Het woord norm komt van het Latijnse nōrma: regel, richtsnoer. Ik denk dan aan “langs de lijn gelegd”.

Wat me opvalt: bij “speciaal” gaat je aandacht uit naar de afwijking ten opzichte van het geheel en bij “normaal” naar de overeenkomstigheid met het geheel. Ofwel:

Wat speciaal is aan normaal is dat het niet speciaal is.
En wat speciaal is aan speciaal is dat het niet normaal is.

Volg je het nog? 🙂

Essentie (een wezenlijk woord)

In essentie lijkt het woord sense verstopt te zijn: zin, zintuig, gevoel. Afkomstig van het Latijnse sensus en sentire (waarnemen, voelen). Maar er schuilt meer achter.

Essentie komt van het Latijnse essentia (wezen), wat een afleiding is van het werkwoord esse (zijn). Essentie heeft dus met je zijn te maken, met je wezen.

• In wezen is je essentie wezenlijk.
• In essentie is je wezen essentieel.

Wees jezelf, dan ben je wezenlijk. Jezelf zijn is essentieel.

Maar we kunnen nog dieper gaan, want het Latijnse esse is afkomstig van het Proto Indo Europese werkwoord es, dat ook zijn betekent. En dat blijkt de stam te zijn van veel woorden van nu:

• essentieel (wezenlijk)
• present (aanwezig),
• absent (afwezig),
• entiteit (wezen),
• interesse
• en nog veel meer.