We gaan even een paar maanden terug in de tijd. Want in februari was het zo ver: drie dagen proeven aan het leraarschap. Met een groep van vijftien werden we door een bevlogen begeleider geïntroduceerd in het vakgebied. De hoofdvraag: docent zijn, is dat wat voor me?
Terug naar school
De cursus had voor mij een speciaal tintje. Het vond plaats op mijn oude middelbare school: het Carolus Clusius College in Zwolle. Ik was benieuwd, een tikkeltje onzeker zelfs, wat deze plek met me zou doen. Want ik als ik terugdenk aan die schooltijd voel ik ongemak (ondanks de mooie vriendschappen die zijn ontstaan).
Een gevoel van minderwaardigheid komt naar boven. Ik was klein en ik wilde niet gezien worden. Maar natuurlijk wilde ik eigenlijk juist wel gezien worden. Ontzettend kwetsbaar, maar niet kwetsbaar willen zijn, angst… Nu weet ik: in die kwetsbaarheid zit zoveel waarde. Zolang je het durft te tonen. Want dan staan we open voor verbinding en van daaruit ontstaan mooie dingen.
Hoe was het om weer voet te zetten in mijn oude school? Vreemd genoeg verrassend aangenaam. Ik werd bij binnenkomst herkend door een oud-conciërge die hartelijk een praatje kwam aanknopen. En in de personeelskamer zag ik een oud-klasgenoot (Bart). Hij geeft nu zelf les op het CCC, Engels. We kletsten even over vroeger en nu. Toen moest hij gaan, want zijn les begon. Maar voor mij was het ongemakkelijke gevoel verdwenen. Ik voelde me er eigenlijk wel thuis.
Inzichten
Het belangrijkste dat ik uit deze cursus meeneem:
“een docent is een verleider tot leren”
Werkelijk kennis tot je nemen kan alleen als je ervoor open staat. Als docent kun je kennis aanreiken en mensen prikkelen, maar dwingen heeft geen zin.
“het zweet moet op het juiste voorhoofd”
Iemand leert het best als hij betrokken is en zich inspant. Zorg er dus voor dat de leerlingen het werk doen en niet jij als docent.
De roos van Leary: een schot in de roos
Als oefening mocht ik een lesje geven over de roos van Leary aan mijn mede cursisten. En dat was een geweldige ervaring. Ik vond het leuk om de theorie eigen te maken en die vervolgens in een lesje van een kwartier over te brengen.
De Roos van Leary in het kort: bij interactie tussen mensen is er sprake van een rolverdeling qua gedrag. Zo heb je bijvoorbeeld leidend en volgend gedrag, aanvallend en opstandig. Welk gedrag je vertoont hangt af van de situatie. En nu komt het mooie: het ene gedragstype lokt een ander soort gedrag uit. Leidend gedrag roept volgzaam gedrag op.
Met deze kennis in het achterhoofd ontstaat er bewegingsvrijheid. Als je niet wil dat leerlingen slechts zwijgzaam volgen ga je als docent niet de leider uithangen, maar beweeg je je langzaam naar een ondersteunende rol. Zo stimuleer je de leerlingen om meer initiatief te nemen. En dus beter te leren.
Na afloop van de les kreeg ik prachtige complimenten en nuttige feedback. Deze les bevestigde voor mij dat ik een natuurlijke aanleg heb als schoolmeester en dat ik er plezier uit haal.
