Het zijn niet mijn woorden, maar die van Wouter toen ik hem vertelde dat ik bij de Zonnehorst weg ben. Ja, je leest het goed: na vier mooie en leerzame maanden heb ik de Zonnehorst achtergelaten.

Eerlijk is eerlijk, het was geen leuk vertrek. Maar ik heb er vrede mee. Ik ben dankbaar voor de gastvrijheid van Giuseppe en Sabina, voor de mooie ontmoetingen en nieuwe vrienden en voor de lessen die ik heb mogen leren.

Ergens voel ik ook opluchting. De druk die ik soms voelde mag ik nu loslaten. Misschien was ik er wel te lang, hield ik er te lang aan vast. Vandaar de spreekwoordelijke schop onder de kont 🙂 Tijd voor een nieuw begin.