De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur. Bij het voorbereiden van mijn stemkeuze moest ik denken aan een quote van de wetenschapsfilosoof Ilya Prigogine: “Wat we vandaag doen hangt af van ons beeld van de toekomst, meer dan dat de toekomst afhangt van wat we vandaag doen. “

Of in mijn eigen woorden: je visie bepaalt je doen en laten.

Ik denk dat dit zowel persoonlijk als collectief van toepassing is. Daarom laat ik me bij de aankomende gemeenteraadsverkiezingen leiden door de visie van een partij.

What we do today depends on our image of the future, rather than the future depending on what we do today.

Ilya Prigogine

Samen leven

Liefde voor het leven. Dat is mijn drijfveer. En dan niet alleen míjn leven. Niet alleen menselijke levens. Al het leven. Samen.

Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Waar begint “samen” en waar eindigt het? Is het je gezin? Je vriendengroep, je kennissen, collega’s? Je buurt, wijk, stad of land? Je ras of soort?

Elke grens die je trekt is een pijnlijke. Elke grens creeërt een wij tegen zij. En dat doet denk ik afbreuk aan de liefde. Liefde is grenzeloos. Ik weet het, het is een cliché (en ik voel me er ook wat ongemakkelijk bij, haha), maar ik zie er ook de waarheid van in.

Oude waarden in de politiek

Ik denk dat veel politieke partijen de volgende waarden vertegenwoordigen:

• de mens is niet te vertrouwen: macht en controle zijn noodzakelijk
• de mens staat boven de natuur

Als dat je visie is dan handel je daarnaar. Dan behandel je mensen alsof ze niet te vertrouwen zijn. En dan zie je de natuur slechts als een hulpbron voor de mens.

Bang om te vertrouwen

Ik vraag me geregeld af: als ik mezelf te vertrouwen vind, waarom zou ik een ander dan niet vertrouwen? Wat maakt het verschil? Ben ik beter dan de ander?

Ik denk dat het angst is. We zijn bang om gekwetst te worden als we vertrouwen op een ander.

Misplaatste superioriteit

Als wij ons als mensheid boven de natuur plaatsen, dan zal de (andere) natuur altijd op de tweede plek staan, het ondergeschoven kindje blijven. “Humans first, nature second”.

Ik denk dat dit niet houdbaar is. Vroeg of laat lopen we tegen de grenzen aan van het toelaatbare. Dat zien we nu al met alle natuurcrisissen, zoals uit het massaal uitsterven van plant- en diersoorten.

Ook botst het beeld van menselijke superioriteit met de liefde die ik voel voor de natuur. Ik denk aan de hond of kat die blij op me afkomt, de zingende vogels, de bomen die soms al honderden jaren meegemaakt hebben, de ontluikende bloemen die de lente aankondigen. Als ik me hier boven verheven voel, hoe echt is mijn liefde dan?

Vertrouwen en verbondenheid

Wat als we het zouden omdraaien? Dat we elkaar durven te vertrouwen en dat we inzien dat we onderdeel zijn van de natuur? Zou ons gezamenlijke leven dan niet mooier zijn?

Partij voor de dieren

“Een leefbare Aarde voor al haar bewoners.” Dat is de visie van Partij voor de Dieren (PvdD). En vanuit deze visie handelen zij. Zij onderstrepen de samenhang tussen alle natuur, waarbinnen ook de mens een rol speelt.

Ik denk dat de visie en het wereldbeeld van PvdD het beste aansluit bij mijn kijk op het leven.

Om de standpunten van meerdere verkiesbare partijen te verkennen heb ik de stemwijzer op Mijnstem.nl (Zwolle) doorlopen. Daarin kwam “gelukkig” PvdD hoog naar voren. Ook GroenLinks was een match, maar bij hen mis ik aansluiting op hun visie. Naar mijn idee zijn zij te veel gericht op de mens en op grote crisissen los van elkaar. Dat proef ik ook bij D66 en de ChristenUnie.

In Zwolle durf ik bij Partij voor de Dieren blindelings te kiezen voor Annemarie Spruijt. Ik heb bewondering voor haar activisme bij Extinction Rebellion en tevens voor haar keuze om nu via de politiek verandering te weeg te brengen. Tijdens onze ontmoetingen heb ik haar leren kennen als rustig, genuanceerd en warm persoon.

Woensdag 16 maart is het zover. Waar ga jij op stemmen? En wat zijn jouw afwegingen?