Zo, daar ben ik weer. Na een groot aantal dagen van radiostilte (lees: blogstilte) heb ik weer zin een verslag online te zetten.
Bij deze wil ik allereerst mijn excuses aanbieden aan iedereen die min of meer met regelmaat mijn verslagen las en plotseling niks meer zag verschijnen. Sorry! Mijn blogmotivatie was simpelweg uitgeput. Hoe dat kwam? Daar heb ik geen definitief antwoord op. Maar uitgaande van mijn amateur-zelfreflectie denk ik dat het te maken heeft met het feit dat ik langer op dezelfde plek verbleef. Ik heb alles bij elkaar twee maanden in Siracusa gewoond en langzaamaan ging ik meer tijd en energie investeren in de mensen daar. En het was het waard, want ik heb bijzondere vriendschappen opgedaan!
Van Siracusa naar Rome
Ik zit nu in het Palladini hostel in Rome. Gisternacht heb ik per spoor Siracusa achter me gelaten. Ik keek een beetje op tegen de reis in de nachttrein, want de vorige keer putte dat me behoorlijk uit. Maar het geluk was aan mijn zijde. Ik had een 4-persoons compartiment geboekt en ik bleek deze de hele 12-uur durende rit voor mezelf te hebben. Ik heb prima geslapen en om 10:00 vanochtend kwam ik met een goed humeur in Rome aan.
Het was lekker weer vandaag en ik heb vandaag een andere kant van Rome opgezocht; de natuur. Enkele metrohaltes verwijdert van het centrum ligt een ontzettend groot park: Valle della Caffarella. De lente was hier volop in gang.
