Een dag op rolletjes.
Ik ben vanochtend eerst naar de markt gefietst voor wat groente, fruit en zongedroogde tomaten (jammie!). Wat pesto en een broodje erbij en mijn lunch was geregeld.
Hoog tijd voor nieuwe schoenen
Aan het begin van de middag heb ik de mountainbike van Impact Hub gepakt en ben ik naar een grote sportzaak gefietst. Mijn sportschoenen, die ik ook gebruik voor het slenteren in de stad, waren ruimschoots over datum. Het was een eindje fietsen (10 kilometer), maar het grootste gedeelte was langs de prachtige kust. Bovendien heb ik nog niet veel gesport sinds ik hier ben. Drie vliegen in één klap dus 🙂
Op de heenweg zag ik weer een roofvogel, ik denk een valkachtige. Hij bleef indrukwekkend stil tijdens het bidden, ondanks de harde wind. Op de terugweg werd ik verrast door een roedel wilde honden. Ik neem aan dat ze wild waren, want het waren er een stuk of tien, ze hadden geen halsband en er was geen mens te bekennen. En tussendoor ben ik ook geslaagd met een nieuw, fijn setje schoenen.
Ortigia
The Mule
Zojuist ben ik samen met Benno naar de nieuwe film van Clint Eastwood geweest. Hij vroeg vanmiddag of ik zin had om mee te gaan. Ik twijfelde, want ik had eigenlijk een avondje niks doen ingepland. Maar aan de andere kant: ze draaien in Syracuse maar één keer per week een Engelse film in de bios en bovendien ben ik fan van Clint Eastwood. Dat laatste haalde me over, want ik zou deze film vroeg of laat sowieso een keer gaan kijken. Het zou de laatste film van de 88-jarige Clint Eastwood kunnen zijn.
Ik vond het een onderhoudende film met een enigszins voorspelbare, maar goede ontknoping. Of anders gezegd: de film kabbelde voort als een ezel, maar eindigde ook koppig sterk.
Er komen een aantal thema’s in naar voren die me aanspreken. Het grootste thema is dat je er, op de momenten waar het er om gaat, moet zijn voor de mensen die belangrijk zijn in je leven. Werk hoort op plaats twee te staan. Hier op in hakend wordt ook het probleem van bereikbaarheid en smartphones lichtjes aangesneden. Het komt naar voren in een nogal absurdistische setting waarin een oude man pakketjes gaat smokkelen voor een Mexicaans drugskartel. Meer zal ik niet verklappen.
Het was daarnaast indrukwekkend om de oude Clint Eastwood in alle kwetsbaarheid van zijn hoge leeftijd te zien spelen. 88 jaar! En dat wordt niet erg verhuld in de film met zijn ouwe gezicht en fragiele overkomen. Hij heeft de film overigens ook geregisseerd.
Tot slot geeft de film mij het gevoel dat het een boodschap is van een man, die aan het einde van zijn leven staat, over de belangrijkste les die hij geleerd heeft: wees er voor je dierbaren.