Vandaag stond in teken van eten. En ik durf het bijna niet meer te zeggen, maar ik heb weer prinsheerlijk in de zon gezeten bij de hoge golven. Ja, het is herhalend… maar dat doet me niks, want ik geniet er met volle teugen van!

Ook heb ik een paar uur gewerkt. Ik weet het: zondagswerk is niet sterk. Maar ik was gemotiveerd en loop wat achter op schema.

De eetdag

Het begon met het ontbijt. Ik neem ’s ochtends graag warme havermelk met havervlokken en appel. In Italië kan ik helaas maar moeilijk aan havervlokken komen en daarom schakel ik door naar muesli. Helaas is muesli vaak flink gesuikerd en mijn huidige zak muesli spant de kroon. Van de 100 gram is 20 gram suiker… Dat is gewoon niet lekker meer, los van de gezondheidsdingetjes. Nu heb ik er biologische cornflakes (5% suiker) bij gekocht om het melkontbijt mee aan te lengen. De appel laat ik maar even achterwege.

In de middag kreeg ik al snel weer trek en om half 1 stond de lunch op het programma. Zelf bereide pasta met groente die ik nog over had van gisteren. En daarnaast een stuk brood om in de saus te dippen.

Aan het einde van de middag wederom trek. In Ortigia heb ik een grote belegde panino (brood) gehaald. En opgepeuzeld al wandelend door de stad en langs de boulevard met de ondergaande zon. Helaas had ik mijn fototoestel in het huisje laten liggen, want de luchten waren magistraal! Ik heb wel een paar foto’s met mijn smartphone gemaakt. Als ik er aan denk zal ik die nog uploaden.

Later in de avond, na achten, was het tijd voor het diner. Ik twijfelde even of ik misschien thuis iets zou opwarmen, maar ik besloot me aan mijn plan te houden en op pad te gaan. Morgen is het maandag en dan zijn veel restaurants gesloten, dus kan ik dan wel weer zelf koken.

Omdat ik niet te veel wilde struinen besloot ik weer naar Zenzero te gaan. Ik werd weer hartelijk welkom geheten en heb er heerlijk gegeten. Je moet het met de foto doen, ik weet de naam niet van het gerecht.

• 

• 

Ik werd overigens meerdere malen blij verrast. Allereerst met allerlei smakelijk tussendoortjes, van het huis. De eigenaresse kan geen Engels, maar ze kan wel overweg met haar smartphone en een vertaalapp. Ze lepelde een volzin op in het Italiaans en liet mij de Engelse vertaling zien. Het was iets als: “We like tourists, but we pamper travelers” (Wij houden van toeristen, maar reizigers leggen we in de watten). Haha! Ik ben blijkbaar goedgekeurd als reiziger. En dat zie ik als een mooi compliment.

Ook vroeg ze of ik een schrijver ben, want tijdens het eten noteer ik het één en ander in mijn dagboek. Ik een schrijver? Dat bevalt me wel! Ik zei dat ik dat niet ben, dat het een dagboek is, maar achteraf gezien had ik beter kunnen zeggen “nog niet”. Want ik denk dat ik vroeg of laat wel een verhaal of een boek ga schrijven. En los daarvan: maakt het schrijven van mijn dagverslagen mij ook al niet iets van een schrijver?

Sicilian Dining: Dinners begin around eight and last forever. Lingering is encouraged

Van een website over Sicilië.

• 

• 

• 

• 

• 

•