Vandaag goed en wel aangekomen in Syracuse! Weg uit het drukke Rome; en een tandje terugschakelen op Sicilië.
Maar eerst een terugblik op de reis.
Van Rome naar Syracuse
Een keurig half uurtje voor vertrek wandelde ik het station op. Geen stress, dat is me die paar extra minuten wel waard. Ik kon direct aan boord; de trein naar Syracuse stond al op me te wachten.
Ik deelde de vier-persoons slaapcouchette met 3 Italianen. Eentje kon redelijk Engels. Een voorbode voor mijn verblijf op Sicilië?
De reis verliep voorspoedig. Ik heb niet heel vast geslapen, maar de tijd ging vrij snel voorbij. Om 5:00 kwamen we aan bij de Straat van Messina waar de trein de boot opreed. De boot is vergelijkbaar met de veerpont naar Texel, alleen nu geen auto’s onderin, maar twee treinen. Je bent vrij om de trein uit te lopen en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt om het dek op te gaan. Al met al was het leuk om mee te maken.
Op Sicilië passeerden we nog even de Etna en om half 10 kwamen we aan in Syracuse.
Keurig op tijd! 
Trein op de boot (1) 
Trein op de boot (2) 
Goedemorgen Sicilië!
Syracuse / Ortigia
Dit stuk houd je nog te goed. Ik ben te moe 🙂 To be continued
Voet aan de grond op Sicilië! En wat een lekker zonnetje zeg! Ik moest mijn jas uitdoen om niet bezweet te raken. En hoewel dit gedeelte van de stad nog niet de pracht vertoond die de oude binnenstad “Ortigia” beloofd te bieden geniet ik van de andere sfeer die er heerst.
Een kleine toelichting: Syracuse is een stad van 120.000 inwoners, vergelijkbaar met Zwolle. Ortigia is de naam van het eiland waar het historische centrum van de stad op ligt. Het is vooral dit eiland wat de moeite waard is.
Mijn kamer bij Angela in Ortigia
Omdat er weinig hostels in Syracuse zijn heb ik een Airbnb kamer geboekt. Ik had bij het boeken geluk, want ik kon terecht bij één van de hoogst aangeschreven kamers (binnen mijn budget) op Ortigia.
De wandeltocht van een klein half uur mocht er zijn! Eenmaal de brug naar Ortigia gepasseerd werden de straatjes steeds smaller. En mijn bestemming ligt in één van die straatjes. 😀
Angela is een aardige vrouw van in de vijftig. Zij spreekt gelukkig behoorlijk Engels. Bij aankomst had ze een kop thee en een paar broodjes voor me klaar staan. Vervolgens liet ze me het sfeervolle appartement en mijn kamer zien (inclusief dakterras :D).
Woonkamer 
Uitzicht vanaf balkon 
Mijn slaapkamer 
Dakterras
Op verkenningstocht
Na gedoucht te hebben was het tijd om Ortigia te verkennen.
De zee
Het eerste op mijn lijstje was de zee.
Schrijven en de tijd nemen
En nu komt het.
Daar zit ik dan in Syracuse. Verdeeld tussen de geluksmomenten en het gevoel van onbestemdheid. “Wat is het hier prachtig!” En “wat doe ik hier?” Ik ben moe na de reis van vannacht en dat maakt het lastig om keuzes te maken, om rust te vinden, om mezelf te aarden in deze vreemde stad. Het voelt fijn hierover te schrijven; dat geeft de onbestemdheid een plekje.
Ik heb op de rotsen bij de zee gezeten, in de tuinen van het kasteel en nu zit ik op de trappen van de kathedraal. Genietend van de atmosfeer en de tijd nemend mijn gedachten op te schrijven kom ik eindelijk wat tot rust. Dit is aangenaam … daar was ik aan toe!
De dag afsluiten
Na een afschuwelijke wandeling naar de Lidl (half uur lopen op een quasi-trottoir langs een stinkende autoweg) kom ik om half 6 terug bij mijn huisje. Het valt me op dat het nu pas donker begint te worden.
Angela gaat net de deur uit en ik dwing mezelf tot het koken van een geïmproviseerd noedelgerecht met diepvriesgroenten.
Teruggetrokken op mijn kamer bel ik nog even met Nederland en doe ik mijn best het dagverslag in elkaar te zetten. Met de grote hoeveelheid foto’s en vermoeidheid gaat dat niet eenvoudig. Na een tijdje vind ik het welletjes en kruip ik lekker onder de dekens!
Handige potjes op de koelkast 
Op mijn kamer
