De lunchpauze was ook vandaag interessant, maar op een andere manier dan het Pantheon van gisteren. Daarnaast heb ik weer gestadwandeld. Of stadgewandeld.
Allereerst de lunch zelf. Op de weg naar mijn werkplek loop ik praktisch langs een Lidl. Hier heb ik o.a. een paar kaasbroodjes gekocht en een zak sla. Een smakelijke, verantwoorde combinatie, vind je niet?
Qua locatie had ik voor mijn lunch een soort van braakliggende bouwgrond gekozen, vlakbij de werkplek. Lekker uit de wind en in de zon. Op de terugweg werd ik verrast door een groep wilde parkieten. Ik had er al een enkeling gezien in Rome (ook in Sevilla twee jaar geleden), maar een dergelijke groep nog niet. Ze waren vrij schuchter, maar hadden net genoeg geduld om op de foto gezet te worden.
Stadswandeling, de middageditie
Genoeg geluncht.
Ik heb vandaag ook eindelijk de middagversie van de stadswandeling afgerond! Het was met dezelfde gidse als zondagmiddag, degene waar ik bij aanvang van weg was gelopen. Gelukkig was de groep nu kleiner, dus ik besloot er voor te gaan.
Overigens was ik wederom te laat. Het duurt langer dan ik verwacht om van de werkplek tot in het oude centrum te komen. Nu sta ik te boek als een tijdsoptimist, dus daar zou niemand niet van op moeten kijken, haha. Ik denk altijd meer te kunnen doen in een tijdspanne dan me na afloop lukt. Misschien ben ik, bij nader inzien, dan wel te optimistisch over mezelf :). Gelukkig vond ik de groep vrijwel direct.
De stadswandeling bracht ons onder meer langs de Trevi fontein. Dit bouwwerk is opgedragen door de paus aan de afronden van het herstel van een vitaal aquaduct waardoor Rome beter was aangesloten op schoon water uit de buurt. De fontein is niet oud voor Roomse begrippen; het is gebouwd halverwege de 18e eeuw.
Een bedelaar
Halverwege de wandeling zag ik een bedelaar zitten. Dat blijf ik toch moeilijk vinden. Als toerist heb ik de luxe te reizen en dat steekt zo schril af tegen mensen die het overduidelijk minder hebben getroffen in het leven, om wat voor reden dan ook. Ik besef dat ik niet iedereen kan helpen en ik besef ook dat er soms misbruik wordt gemaakt van goedgevigheid, misschien vooral wel in de grote steden.
Deze bedelaar, een oude vrouw, viel me op. Zij veegde onopvallend de stof van een pizzakorst dat ze vast had. Volgens mij twijfelde ze om het op te eten. Nu wil het zo zijn dat ik in mijn rugzak nog een relatief verse bruine bol heb die ik waarschijnlijk toch niet meer opeet vandaag. Maar ik heb al vaker eten aangeboden aan zwervers en soms gaan ze je dan om geld vragen, dus ik was wat terughoudend.
De wandelgroep was al doorgelopen, maar ik besloot terug te lopen naar de oude vrouw. “Scuzie” zei ik en ik bood haar mijn broodje aan… En ze was er ontzettend blij mee! “Grazie, grazie!” en haar gezicht straalde.
Wow. Hier word ik ook blij van natuurlijk. Zij laat me zien dat zelfs het kleinste gebaar veel kan betekenen voor iemand. Bovendien bewijst dit mij ook dat het onzin is dat elke zwerver je simpelweg geld afhandig wil maken. Dat soort gedachtes maak je jezelf wijs om je geweten te sussen.
Het Coloseum
De laatste stop van de wandeling was het coloseum. Maar een betere naam zou zijn de stadssteengroeve. De reden waarom er nu nog minder dan de helft van over is is dat men het gebouw afbrak om de rest van de stad te reconstrueren.
