Vandaag heb ik uitgecheckt bij het Roman Hostel. Dat voelde wat onwennig, want ik begon me al een beetje thuis te voelen.
Tijdens het ontbijt sprak ik een Ier, een beer van een kerel. We hadden het over onze reisbestemmingen, zoals dat zo vaak gaat in hostels. En dat is prima. Ik kom er wel achter dat de meeste reizigers lak hebben aan de impact van transport op het klimaat. De prijs van het vliegticket is het belangrijkst en hoe lang de vlucht duurt. Veel reizigers willen in 2 tot 3 weken zo veel mogelijk van Europa zien. Ze leven van stad tot stad, van vlucht tot vlucht.
Op naar het Scout Hostel
Na het uitchecken begaf ik me per voet naar het Scout Hostel, een half uur lopen. De eerste indruk van het hostel is netjes, georganiseerd en groot. Het hostel heeft zeker 20 kamers. Vanaf 13:00 mag ik in mijn kamer.
En door naar de coworking
Backpack gedropt in de bagageruimte. Vervolgens met de dagrugzak en laptop op weg naar WorkItOut, of Cowo360 zoals het nu blijkbaar heet. Ik had gehoopt dat ik er snel met een rechte lijn naar toe kon lopen, maar dat valt toch tegen. Rome is heuvelachtig en door de bebouwing moest ik moet helaas een omweg maken.
Onderweg blijkt maar weer dat niet al goud is wat blinkt, ook in Rome. Op de weg van de metro naar Cowo360 kom je droevige taferelen tegen. Bouwputten, zwervers, vuilnis…
COWO|360
Het was rustig op “kantoor”. Twee jongens die er gisteren ook zaten, en nog twee anderen. Ik heb een plekje gekozen aan een groot bureau met een fijne stoel. Een goede zithouding is goud waard. Het kantoor zelf is leuk en verzorgd ingericht.
De rest van de dag
Ik had in mijn hoofd om aan het begin van de middag, tijdens een uitgebreide lunchpauze, Rome verder ontdekken. Helaas kreeg ik last van een energiedip, als gevolg van een uitgestelde lunch en een opgebouwde vermoeidheid. Daarom besloot ik het hostel weer op te zoeken om het inchecken af te ronden en onderweg een broodje te halen. Dat laatste ging mij niet zo makkelijk af als het klinkt. Er wordt bijna geen Engels gesproken en dat vormt toch een drempel. Bovendien wil ik geen vlees eten, dus moet ik zorgvuldiger zijn met het eten dat ik kies. En ik let ook op de centjes, maar dat probeer ik af te leren, want dat is het me niet waard in de meeste gevallen. Uiteindelijk heb ik na vele afwegingen een lekker stuk pizza gehaald. En daarmee was de keuzestress ten einde 🙂
De rest van de dag heb ik me opgefrisd in het hostel en gewerkt op mijn nieuwe kantoor. Een groot gedeelte van dit verslag schrijf ik in het restaurant van het hostel. Het eten stelt niet veel voor, pasta met kaas en zwarte peper, maar is wel lekker. En het biertje erbij is wel bijzonder fijn.
En nu ga ik lekker ontspannen en vroeg op bed! Al is het maar om mezelf te bewijzen dat ik niet elke dag spectaculaire dingen hoef te doen. Ik wil deze reis toch zeker twee maanden volhouden en dan is een goede balans belangrijk.
In m’n eentje op de kamer