Ik loop in Parijs, op een handjevol minuten bij Gare de Lyon vandaan. Het is tegen zessen ’s avonds en ik heb nog ruim een uur te overbruggen voordat de nachttrein naar Milaan vertrekt. Op de trein zou ik kunnen eten, maar wat doe ik dan in de tussentijd? Daarom speur ik de straten af.
Na verscheidene schreeuwende winkelboetieken sta ik stil voor de ramen van een klein, hip, Italiaans restaurantje. Dit ziet er leuker uit. Een plek die mij niet als toeristisch nummertje, als een wandelende portemonnee beschouwt. Ik voel er niet voor om 100% meer te betalen en 50% slechter eten geserveerd te krijgen, alleen maar omdat een restaurant op een hotspot ligt.
Alsnog twijfel ik naar binnen te gaan. Kan ik me verstaanbaar maken? Hebben ze geschikt eten? Vegetarisch enzo? Als een doorgewinterde spion loop ik twee keer voor de ramen langs. Na enkele minuten van serieus beraad besluit ik de drempel te slechten.
Het restaurantje, Spiga, blijkt te werken met een soort formule. Voor €12 mag je twee grote, vierkante stukken pizza kiezen en een drankje of een stuk taart. Het enige personeel, een vrouw van in de dertig, kan geen Engels. Ik bestel in mijn franglish en met handen en voeten een pizzastuk pesto en aubergine. En een aardbeien drankje. Verknocht zit het op te peuzelen, blij met mijn keuze en blij dat ik op een plek ben wat ik gisteren niet had kunnen voorspellen.
Na mij doen twee gasten hun bestelling in het Italiaans. Leuk om alvast een voorproefje te krijgen. Ik kon het helaas niet echt volgen, maar ik was me er wel bewust van dat het Italiaans was. Dat is iets, toch? 🙂
Een gevleugelde start
Tot nu toe gaat de reis van een leien dakje. Vanochtend moest ik mijn reistas nog helemaal inpakken, maar ik had het meeste de afgelopen dagen al bij elkaar gezocht. Zonder veel problemen kreeg ik het keurig passend in mijn Osprey backpack van 65 liter.
Het was daarnaast fijn om nog even met mijn ouders een bakje koffie/thee te drinken op het station en uitgezwaaid te worden. Dat ik daar nu de tijd voor had was tijdens mijn vorige trip wel anders, twee jaar geleden naar Spanje. Toen moest ik rennend naar het station om de trein te halen. Gelukkig krijg ik het plannen steeds beter onder de knie 🙂
Thello Parijs – Milaan
Dit schrijf ik enkele uren later dan het bovenstaande. Ik lig nu, een klein beetje misselijk van het geschommel, onderuitgezakt op mijn bedje in de nachttrein. Mijn 4-persoons coupé deel ik met Gino, een oude man uit Italie, en met Filippo en Fernanda, een stel uit Rio de Janiero, op vakantie in Europa. Na even gekletst te hebben kruip ik lekker op mijn bovenste bed. Morgen hoop ik uitgerust wakker te worden in Milaan.
