Maandag 5 december. Ook op de laatste dag in Valencia regen. Door de vele natte dagen heb ik het gevoel Valencia niet op haar best heb kunnen waarderen. Maargoed, je kunt niet alles hebben.
Mijn trein naar Sevilla staat gepland in de namiddag. Eerst even uitchecken bij het River hostel en een paar uurtjes aan het werk bij Geekshubs. Ik had ook nog geen hostel geboekt voor in Sevilla, dus dat heb ik ook even gedaan.
De hostelprijzen in Sevilla liggen beduidend hoger dan wat ik gewend ben in Valencia. Maar na goed zoeken vond ik het Triana Backpackers hostel met een prijs van €16 voor een zespersoons slaapzaal , inclusief ontbijt.
Moet.. trein.. halen!
Om half 4 sloot ik de werkdag af bij Geekshubs en was het tijd om mijn spullen te verzamelen in het River hostel. Om 16:10 kwam ik hier aan. Ik moest haasten, want ik wilde ook nog snel even wat eten opwarmen. Tegelijkertijd controleerde ik nog even mijn ticket.
De trein naar Sevilla zou om 17:12 vertrekken. Twee minuten eerder zouden de deuren dicht gaan. Het vertrekstation was volgens het ticket Joaquin Sorolla Estación … oh oh! Ik ging er vanuit dat ik bij het Estación del Norte moest zijn! En ik had nog maar een klein uurtje voordat de trein zou vertrekken. Na een korte paniekaanval bleek het station er gelukkig vlakbij te liggen, zij het 5 minuten verderop. Phew! Dat zou te halen moeten zijn.
Op Google Maps (jaja, nood breekt wet) heb ik de fietsroute opgezocht. Er waren drie mogelijkheden: twee routes van drie kilometer kriskras door het centrum en een makkelijkere route buitenom, van ongeveer vijf kilometer. Het leek me verstandiger de lange route te nemen, want ik wilde niet het risico lopen te verdwalen.
Nét iets later dan gepland (17:33) vertrok ik uit het hostel en heb ik snel een OV-fiets bemachtigd. Ik dacht met een handige afslag een stuk af te snijden, maar dit pakte helemaal verkeerd uit. Na enige vertraging kon ik de goede route weer vinden, maar de tijd begon nu wel te tikken!
Ik kon het station bijna ruiken! Of was ik dat zelf? Maar ik moest het spoor nog over en typisch op dit moment waren er wegwerkzaamheden. Resultaat omleiding! NOOOO! Het was al 17:00 en had ik nog maar tien minuten!
Ik zag geen fietspad naar de andere kant van het spoor dus ik besloot simpelweg de autobrug te pakken. Nood breekt wederom wet.
Met weer een paar minuten verstreken kwam ik in het zicht van het station. Maar waar kan ik deze OV fiets kwijt? Er zou een halte voor de fietsen in de buurt moeten zijn. Vragen, vragen! En ja, verderop bij de taxi’s zag ik hem. Snel de fiets in het slot geduwd. Hopelijk zit deze goed in het slot, anders kan me dat €150 borg kosten. Maar ik geloof het wel, ik hoorde geen alarmgeluidjes. Bovendien geen tijd meer om over na te denken.
Rennend naar de ingang had ik nog vijf minuutjes over. Welk spoor, WELK SPOOR?! Snel het ticket erbij gepakt en gevraagd aan medewerkers. En ja, op nog geen 20 meter stond de trein te wachten. Met nog drie minuten op de klok ga ik het toch flikken!
Maar eerst nog langs de scanpoortjes. Gelukkig kwam ik er zonder problemen door. Met nog 2 minuten te gaan stap ik keurig op tijd, nat van het zweet en met een paar grijze haren extra de trein binnen.
Na de gereserveerde plek gevonden te hebben ben ik eerst snel naar het toilet gegaan. Het leek me wel zo sociaal ten opzichte van mijn medereizigers even van shirt te wisselen. 🙂
Na nog een half uur nagestoomd te hebben kwam ik eindelijk tot rust en zat ik met goed gevoel in de trein. Althans, als je de deuk in mijn zelfrespect buiten beschouwing laat. Ik dacht dat ik het gehaast ontgroeid was. Toch niet dus. Bij de trein van Sevilla naar Barcelona maar bewijzen dat ik hier van heb geleerd!
Triana Backpackers hostel Sevilla
De aankomst bij het Triana Hostel in Sevilla deed me de stressvolle reis weer helemaal vergeten. Het pand heeft een mooi en afgewerkt interieur. En een dakterras. Met hangmatten! En zo kwam deze dag van uitersten ten einde: in een zomers aanvoelende nacht, schommelend in een hangmat, onder het genot van een witbiertje.
